Historie
Ons verhaal
Italiaans restaurant pizzeria Bella Napoli: aan het Grote Kerkplein
De wind herverdeelt de gevallen vale bladeren over de tegels. Een winters briesje en een lichte regenbui creëren een eenzaamheid op het Grote Kerkplein. Flakkerend licht, afkomstig uit Ristorante Bella Napoli, werpt een spookachtig figuur voor het gebouw uit. Pleingangers voelen de knusse en gezellige sfeer, die het restaurant uitademt. Een lichtpuntje in de duisternis, die vanavond al vroeg is gevallen, Michele Ruberto is (inmiddels al) 33 jaar de trotste eigenaar van dit restaurant. Hij vertelt ruimhartig over zijn komst naar Nederland, integratie, romantiek en het oprichten van restaurants.
Van Jesolo naar Bellingwolde
Michele Ruberto is Italiaan in hart en nieren. Geboren in 1957 in San Giovanni Rotondo, een dorp met 30.000 inwoners, in het zuiden van Italië. Opgegroeid in een katholiek gezin met vijf kinderen. Vader werkte in de mijnen en moeder zorgde voor de kinderen. Op 10 oktober 1978 zette Ruberto de voor het eerst een voet op Nederlandse bodem.
Een paar weken daarvoor had hij in Jesolo, een badplaats in Italië, Ellen ontmoet. ‘Ellen was met haar ouders op vakantie en ik werkte als ober. Een vakantieliefde was geboren. Aan het eind van haar vakantie vroeg ze of ik een keer naar Nederland kwam. Een aanbod wat ik niet kon weigeren.’
Na een aantal fantastische dagen in Nederland brak de moeilijke tijd van afscheid aan: ‘Ellen smeekte me, met tranen in haar ogen, om bij haar te blijven, maar ik zag het meer als een eenmalig avontuur en vertrok. Eenmaal terug in Italie voelde ik de pijn. Dat iemand zoveel van me kon houden had me toch diep geraakt. Ik nam afscheid van mijn familie en vrienden en besloot weer naar Nederland af te reizen, voor Ellen.’
Eigen restaurant
Eind 1981 kwam zijn vriend Carmine met het idee om een eigen restaurant te beginnen: ‘Ons grootste probleem wat het lospeuteren van een lening bij een bank. We hadden geen onderpand, dus dat was lastig. Soms wilde een bank ons wel een lening verstrekken, op voorwaarde dat we, naast het stichten van een eettent, beloofden ook te blijven werken. Een utopische gedachte natuurlijk. Het opzetten van een restaurant vergt al je tijd en energie.’
Uiteindelijk kwam het toch nog allemaal op zijn pootjes terecht. In 1982 namen Michele en Carmine restaurant Capri in Stadskanaal over, inclusief een schuld van ƒ 20.000 gulden bij de bank. ‘We hebben Capri omgeturnd van één van de slechtst lopende zaken te plaatse tot van de beste. Een proces van vallen en opstaan. Beiden hadden we geen enkele ervaring met het runnen van restaurants. In Italië bestaat mijn cv, op anderhalf jaar na bij een grossier in stoffen, uit bedieningswerkzaamheden in de horeca. In de zomer in Jesolo en de rest van het jaar in verschillende tentjes in Milaan.’
In Zwolle
De liefde tussen Ellen en Michele verwaterde en na vier jaar zetten ze een punt achter hun relatie. Hij wilde weg uit het Groningerland, maar dat ging niet van de ene dag op de andere. Een advertentie in een blad voor horecaondernemers bood uitkomst: ‘Mijn oog viel op Ristorante Pizzeria Bella Napoli, een zaak in Zwolle. Ik weet het nog goed. Het was op een extreem koude winterse avond met veel sneeuwval. Capri hadden we die avond vroeg dichtgegooid, omdat er door het slechte weer toch geen hond kwam. Een paar weken later reed ik met mijn compagnon naar Zwolle. Bella Napoli deed mijn hart sneller kloppen die avond, we hadden niet veel tijd nodig om te beslissen. In 1985 namen Michele Ruberto en zijn compagnon de zaak over.
Aan het Grote Kerkplein
Het restaurant aan het Grote Kerkplein overdag in een rustige idyllische omgeving met een paar bankjes en boompjes, een marmeren fontein en voorbijgangers die duiven voeren. Op vrijdag tijdens de markt is het er een drukte van belang. Het Zwolse Balletjeshuis op de hoek is de enige niet-horeca-gelegenheid aan die kant van het plein.
De decoratie binnen in Bella Napoli weerspiegelt het karakter en de smaak van de eigenaar. Aan de muren hangen foto’s van Ruberto met de Ajax-selectie en als tolk van wielrenner Mario Cipollini, zijn landgenoot die tijdens de Profronde van Zwolle in 2000. De Italiaanse vlag hangt aan het plafond en valt over de houten bar. Romeinse en Italiaanse schilderingen en foto’s, zoals een afbeelding van de Parma Cathedrale en een portret van David van Donatello, fleuren het restaurant op. Op de planken staan flessen met typische Italiaanse streekwijnen. Bella Napoli is bijzonder knus gebouwd. Met drie verdiepinkjes, die weer verdeeld zijn in aparte eethoekjes, doet de zaak erg romantisch aan. Italiaanse love-ballads uit de speakers en vele kaarsen en mozaïeklichtjes versterken die sfeer.
Ruim dertig jaar terug heeft Ruberto zijn jawoord gegeven aan zijn huidige vrouw en woont hij samen met haar en zijn vijf kinderen in Oldebroek. Het bevalt hem opperbest hier. ‘In Holland staat niet alleen op papier dat je gelijke rechten en kansen krijgt, maar het ís in de praktijk ook echt zo.’ Ook over zijn restaurant in Zwolle is hij erg tevreden. ‘Een restaurant in een middelgrote stad heeft iets extra’s. In een metropool zoals Milaan kent niemand elkaar, het is erg onpersoonlijk. Hier in Zwolle ken ik mijn gasten.’
